Sesja RPG

Choć Świat nie mieści wielu różnorodnych państw, to i tak bez problemu można wskazać na Oranis jako królestwo w ostatnich stuleciach najważniejsze, ponieważ zajmuje jeden z najistotniejszych obszarów oraz powstało na zgliszczach dawnych kultur Wysokich Elfów, czyli pierwotnych właścicieli świata prócz ludzi.

Oran był błyskotliwym dowódcą, który wykorzystał słabość Zaavral i Hollar, współczesnych mu państw-miast. Sprawnie gromadząc oddziały rekrutujące się z dobrze funkcjonujących, ale ignorowanych ośrodków Ludzi, wywołał najpierw niebezpieczne napięcie, a następnie wojnę w kilka lat po Kaźni - dwóch dekadach wojny totalnej między elfimi państewkami. W ciągu zaledwie dziesięciu lat udało mu się całkowicie odwrócić sytuację polityczną Świata, tworząc nowe państwo, a stare potęgi kulturowe i naukowe obalając do groteskowych rang “lenn Królestwa”.
Przez kolejne stulecia Królestwo Oranis z lepszym lub gorszym powodzeniem prowadziło ekspansywną politykę, zdobywając pozycję hegemona wśród innych, mniejszych państw. Wielokrotnie wdawało się w konflikty z Traskir do czego przyczynił się ostry podział religijny - jeszcze za czasów Orisa Wielkiego na piedestał został wyniesiony Zakon Karosa, który zbrojnym ramieniem sumiennie wspierał samozwańczego króla, a który zawsze dążył do ograniczenia wpływów Traskiru i goblinoidów tym samym osłabiając Boga Garesa.

Dziś Oranis jest feudalnym królestwem toczącym dość niemrawą wojnę z Wolnymi Marchiami - krajem Leśnych Elfów, który Ludzie oskarżają o uniemożliwienie handlu z Turonem. Pełen różnorodności kulturowej i rasowej, rozciąga się od ziem Księstwa Ujścia na południowym wschodzie, Irios i Srebrnyfort na zachodzie, aż do potężnego masywu Geiz Tun na północy.

W królestwie obowiązuje istotny podział stanowy:
Chłopi nie mogą posiadać żadnej ziemi, więc nawet ich domy wraz z całym wyposażeniem mogą zostać spalone, jeśli tylko władający ziemiami pan sobie tego zażyczy. Nie są jednak do tej ziemi przywiązani - mogą ją opuścić, choć przyjmuje się, że winni wcześniej swego pana o tym uprzedzić i odpracować z góry przynajmniej dwa miesiące.

Warstwa mieszczańska to stosunkowo nieliczna część ludności miejskiej - to obywatele posiadający prawa do handlu i rzemiosła na terenie miasta, do własnej posiadłości oraz do bycia sądzonym przez tanów lub wyznaczonych przez nich sędziów. Mieszczan w tym znaczeniu jest w orańskich miastach zazwyczaj jedna trzecia - reszta ludności to zwykły plebs, składający się z chłopów, którzy przybyli do miasta w poszukiwaniu dostatniego życia, a którzy tego życia nie znaleźli; mieszkają więc na podgrodziach lub w ubogich dzielnicach miejskich, w gruncie rzeczy pracując na dobrobyt samych mieszczan.

Warstwa rycerska - zbrojni wasale innych rycerzy, książąt lub samego Króla. Posiadając ziemię i z założenia użytkują ją dla dobra królestwa, będąc zobowiązanymi do udzielania danin i wystawieniu wojsk do dyspozycji Korony. W sprawie większości przestępstw popełnianych na ich ziemiach są sędziami i katami - tylko sprawy dotyczące zbrodni magicznych przekazać muszą Kręgowi Magów i zbrodnie popełniane przez innych szlachciców muszę zostać rozstrzygnięte przez seniora lub nawet samego Króla danego królestwa.

Czarodzieje są osobami posiadającymi talent do władania magią oraz wyszkolonymi w tym zakresie - nie jest Czarodziejem byle szeptucha czy wędrowny iluzjonista, a jedynie ten, kto zostanie do Kręgu Magów włączony odpowiednią, oficjalną decyzją. Prawo do mianowania się Czarodziejem ogranicza się do tych, którzy ukończą naukę na jednej z nielicznych akademii - na Uniwersytecie Oros, Akademii Sztuk Magicznych w Nowym Hollar lub Akademii Mniejszej w Saras-Dul. Co ważne, Czarodzieje mogą być sądzeni tylko przez innych Czarodziejów - chyba, że popełnione przestępstwo w sposób wyraźny nie nosi znamion działalności magicznej. Mogą również posiadać ziemię poza miastem, jednak o tyle tylko, o ile nie przekracza ona powierzchni dwóch hektarów. W tym prawie mają swą genezę magiczne wieże - ograniczeni powierzchniowo Czarodzieje nie budują zamków, a wznoszą pojedyncze budynki, które znacząco rozbudowują - głównie w górę i dół. Często też zdarza się, że na ziemiach Czarodzieja mieszkają chłopi, uprawiający ziemię na sąsiedzkich terenach należących do rycerstwa lub miasta - to jednak wymaga odpowiednich umów między Czarodziejem a posiadaczem tych ziem.
Choć Czarodziejem stać się może potencjalnie każdy, to koszty studiów ponieść mogą praktycznie tylko bogaci mieszczanie oraz szlachcice. Niemniej - jeśli ktoś staje się Czarodziejem, to traci swe szlacheckie lub mieszczańskie przywileje i obowiązki. Wielu Czarodziejów utrzymuje kontakt ze swą rodziną i wspiera ją, lecz równie wielu poświęca się samodzielnej polityce lub wyłącznie pracy naukowej.

Kapłani jako tacy nie funkcjonują - nie ma warstwy kleru, która posiadałaby własne prawa. Przywileje są jednak udzielane całym świątyniom - kapłani więc różnią się między sobą w zależności od przynależności lub nawet od regionu. Z całą pewnością największe przywileje posiada Zakon Karosa w Zachodniej Dzielnicy, zaś najmniejsze - kapłani Usala w kilku nielicznych kapliczkach rozsianych po całym Królestwie.
Poszczególne świątynie lub klasztory posiadają na ogół też okoliczne ziemie wraz z jedną czy dwoma wsiami. Są jednak położone zazwyczaj w nieurodzajnych lub trudno dostępnych miejscach, co czyni je nieatrakcyjnymi - tak dla kapłanów, jak i dla ewentualnych chłopów, którzy mieliby przybyć.

Całkowitą władzę w Królestwie sprawuje Król, którym jest obecnie Aidan Elzaret, który objął władzę w wyniku zwycięstwa w wojnie domowej, którą toczył ze swym bratem po śmierci poprzedniego króla - Leona III Wytrwałego. Wojna miała miejsce dekadę temu, a jej skutki ciągle są w królestwie odczuwalne - szlachta podzieliła się za czasów wojny na zwolenników Aidana oraz Delosa, który po porażce objął ziemie Qerel i przyjął tytuł Księcia Namiestnika. Większość nieludzi popierała Delosa, co z kolei wywołało ze strony Aidana represje po zwycięstwie; teraz zaś, w czasie wojny Oranis z Wolnymi Marchiami, książę Delos podburza lud przeciw królowi.