Sesja RPG

Barmanka wydaje się lekko wystraszona przez mężczyznę, który pokrzykiwał u drzwi karczmy. Nalała Ci pełen kufel Aryjskiego browaru - najlepszego w całym Oranis - po czym podając Ci napój zabrała monetę z blatu.
-Nie wyglądasz na kogoś stąd - powiedziała, siadając naprzeciw Ciebie jednym ruchem chowając monetę pomiędzy piersi - zdradzisz mi coś o sobie?

Zauważyłeś, że za Tobą wstało dwóch mężczyzn, którzy po chwili zawahania i zachwiania spowodowane alkoholem krążącym w ich krwi, ruszyło w stronę drzwi.

-Możesz powiedzieć jak? - czułeś, że próbuje wydobyć z Ciebie informacje.
Lekko się nachyliła, by wyeksponować swój jędrny biust.Jej długie czarne rozpuszczone włosy, opadały delikatnie na jej piersi po zewnętrznych ich stronach.

Obaj mężczyźni złapali krzykacza pod pachami i wyprowadzili z karczmy siłą. Słyszałeś jak mówią coś w stylu:
-Jes...my zi straly mniejskiej - bełkotali po kilku piwach - paros os okuj.
I tak z trzy raz poprawiając się co chwilę, by wymówić "Jesteśmy ze straży miejskiej, prosimy o spokój."

-Przez kilka miesięcy było cicho - odgarnęła kosmyk włosów za prawe ucho - ostatnio coraz więcej takich ludzi się pojawia.
Westchnęła i podała kolejnemu klientowi browara.
-Podobno Tyran wykonuje ruchy, próbuje zniszczyć Oranis od środka - westchnęła z irytacją - na całe szczęście mamy zawsze gotowych do służby trzeźwych i dobrze uzbrojonych obrońców.

-Od dwóch lub trzech tygodni pojawiają się ludzie którzy mówią o jego wojskach - powiedziała cicho - jednak nikt tak naprawdę nie wie czy to jego sprawka.
Rozejrzała się po lokalu.
-Mamy dużo klientów a jeszcze tak wcześnie! - uśmiechnęła się mówiąc głośniej, po czym szeptem powiedziała do Ciebie - Niektórzy myślą, że Zakon Karosa jest w zmowie z tym przeklętym magiem.
Wyprostowała się i spojrzała za Ciebie, na mężczyznę ubranego na czarno.
-Twój pokój ma na drzwiach cztery - podała Ci klucz spod lady - podobno w niej znikają ludzie, więc uważaj.

Ubrany w czarną skórzana zbroje wstał z drewnianego krzesła i ruszył poruszając się pomiędzy pijakami do baru.
-Witaj Anastazjo - uśmiechnął się, stojąc przy barku - kim był ten nieudacznik?
Delikatnym ruchem zabrał kufel piwa człowiekowi obok i napił się bez żadnych skrupułów.
-Jak idzie interes? Widzę, że nie narzekasz na nudę z takimi adoratorami.
Zaczął bawić się monetą, którą zostawił nieznajomy.

Wszedł, zamknął drzwi. Zobaczywszy na okno, od razu do niego podszedł i oparł się o ścianę. Patrzył na bramę i osoby przez nią przechodzące. W duchu uśmiechnął się, po czym pod nosem powiedział:
Widać, że spokojnie w tym mieście... Przynajmniej na pierwszy rzut oka.
-Dobra, chyba nieco sobie odpocznę...
Podszedł do drzwi i zamknął je na klucz. Padł na łóżko i patrzył w sufit z uśmiechem.
-Ciekawe co mnie tu jeszcze spotka...
Schował wisiorek z szyi do kieszeni, noże powyjmował, zostawiając tylko jeden przy sobie. Pozostałe położył na podłodze przed łóżkiem.

[Zero]
Wyciągnęła z sukni kawałek żyłki używanej przez wędkarzy i podała swojemu znajomemu.
-Nie będę wnikać po co Ci ona, ale nie rób nic głupiego. Za kilka dni jest rocznica śmierci Arta, mógłbyś pójść ze mną?
W czasie tego pytania weszło do karczmy trzech ludzi, strażnicy ubrani w lekkie zbroje, pewnie ze służby.
-Skorumpowani - wyszeptała - ktoś dzisiaj zginie, Zero.

[Kapsio]
Miałeś problemy ze skupieniem się na odpoczynku. Co zamknąłeś oczy czułeś jakby coś Cię wołało, coś co siedzi głęboko poza świadomością tego świata. Dziwne słowa, których nie rozumiałeś doprowadziły do bólu głowy.
(Mal shi ra ne'k! Mal shi ra ne'k! Mal shi ra ne'k!)

-Mam zamiar zostać tu jak najdłużej, więc z chęcią - uśmiechnął się do niej, urywając i wiążąc na jednym z końców żyłki węzeł samozaciskowy.
Poczułem w sobie energie, wiedziałem co zrobię, a skorumpowani nie powinni mieć nic do tego.
-Wybaczysz mi na chwile? Zrobię magiczną sztuczkę za pomocą tej linki.
Uderzyłem nogą z całej siły w swoje drewniane siedzenie, łamiąc nogę krzesła. Przewróciłem się na ziemie.
Kiedy wszyscy którzy to widzieli wpadli w śmiech zawiązałem wokół dwóch nóg mebla, na której siedział handlarz żyłkę.
I próbowałem szybko wstać, z przygotowaną pętelką czekałem, aż uderzę głową o niski stolik by podłożyć do drugiego elementu machiny przyczynowo skutkowej żyłkę.
Teraz wstałem bez większych problemów, rozłożyłem ręce i zapytałem:
-Macie ochotę na sztuczkę?!
Złapałem szybkim ruchem monetę, którą chwile temu się bawiłem.

Nuci sobie cicho melodyjkę i ogląda uliczne kłótnie. Uśmiechnął się, że głosy w jego głowie ustały.