Sesja RPG

-Wymierzam sprawiedliwość - uśmiechnąłem się do barmanki, po czym zwróciłem się do tłumu - Dziś macie swój szczęśliwy dzień. Ja zwany Zero, niespotykanie charyzmatyczna osoba o wielkim potencjale, jestem magikiem. Dziś zaprezentuje wam moją popisową sztuczkę.
Kilka razy machnąłem dłoniami przed sobą, skupiając uwagę ludzi na sobie, po czym wyciągnąłem swój żelazny sztylet, by postawić go na sztorc na drewnianej podłodze. Obserwowano mój każdy ruch więc nie mogłem popełnić błędu.
Czułem jak trzęsą mi się ręce, kocham to uczucie strachu przed takimi rzeczami. Rozerwałem lnianą chustę z pobliskiego stolika, po czym położyłem ją na zakończeniu ostrza.
-Oto moja sztuczka - powiedziałem znowu, wyginając swoje usta w nienaturalnym uśmiechu, po czym kopnąłem w mały stolik z całej siły, jaką miałem, by napiąć żyłkę, która następnie pociągnęłaby zniszczone nogi krzesła.

Ostatnio edytowany przez Zero (2014-10-03 22:45:26)

Patrzy jak wryty. Nienawidzi, gdy ktoś bawi się cudzym nieszczęściem. Ledwo się trzyma, aby nie podejść i tego nie skomentować. Siedzi przy stole i z wyraźną nienawiścią w oczach patrzy na "magika". Gryzie się w dolną wargę, aby zachować spokój. Spogląda na grubszego mężczyznę leżącego na ziemi. Szuka wzrokiem barmanki i zastanawia się "jak ona dba o swoich klientów?"

[Zero]
Moneta zatrzymała się między szparami w drewnianej podłodze, w której zaczęła gromadzić się krew kupca.

[Kapsio]
Nie widziałeś co nieznajomy robi, lecz niektórzy ludzie zaczęli już szeptać jakieś niezrozumiałe rzeczy.

Zaczął się przysłuchiwać szeptom ludzi. Spojrzał na zakrwawioną podłogę. W jednej chwili nabrał szacunku do nieznajomego za tak potężne wymierzanie sprawiedliwości. Nawet nie wiedział, kiedy w jego głowie zaczął rozmyślać o humanitarnych i niehumanitarnych rozwiązaniach problemów.
Doszedł do wniosku, że i te i te są potrzebne, a kupcowi należało się to sroższe...

-Taa-daa! - podniósł obie ręce do góry, pokazując efekt swojej sztuczki wszystkim.
Cieszył się z reakcji tych co uciekli i pokłonił się kilka razy przypominając swoje imię.
-Jestem Zero, magik i sprawiedliwość w jednej postaci.

Spojrzałem na mężczyznę, który stanął obok mnie, po czym zabrałem monetę spomiędzy podłogi.
-Narobisz sobie kłopotów - powiedziałem do niego, biorąc kufel, który chwilę temu ukradłem handlarzowi - Każdy wie czym się on zajmował z tych którzy tu zostali. Przynajmniej tak mówili moi informatorzy.
-Wybacz za to zamieszanie Kochanie - powiedziałem do Anastazji, oddając jej monetę, która została lekko zakrwawiona - nie powinno to wpłynąć na Twój biznes.

Wszyscy usiedli, jakby chcieli to wydarzenie zostawić za sobą. Trzech ludzi nawet zaklaskało, gdy [Kapsio] powiedział to co powiedział, lecz reszta spokojnie i bez rozruchu wróciła do swoich rozmów. Co do ciała to podeszło do niego trzech strażników. Wyciągnęli z niego sztylet [Zero] i wbili go w podłogę obok. Zniknęli chwilę później z ciałem za drzwiami karczmy. Widać było, iż bardzo się męczą, ale wykonują swoją robotę. W ostatnich tygodniach bycie tego typu strażnikiem, który bierze pieniądze od zwłok, których musi się pozbyć było bardzo dobrze płatnym zajęciem.

-Jestem Zero. Nie mam innego imienia - rzucił bez zastanowienia, po czym popatrzył na osobę, która zaczęła z nim rozmawiać - A Ty jak romantyku?
Uderzyłem drewnianym kuflem skręconym za pomocą metalowych pasów w barek.
-Poczekaj!- krzyknąłem nagle, po czym przystawiłem dwa palce wskazujące do swoich skroni - nazywasz się Irrel!

-Rozumiem... A mnie? Cóż, zwą mnie Kuro...
Powiedział nieco speszony, nigdy nie lubił swojego imienia. Patrzył na niego z uśmiechem. Ma nadzieję, że się polubią. Przydałaby mu się bratnia dusza w nowym mieście, zwłaszcza, iż jego nowy znajomy nie wygląda na głupiego.  [A, dobra, dobranoooc~]

Edit x2 [ jak coś zrobiłem wątek na pogadankach]

Ostatnio edytowany przez Kapsio (2014-10-04 00:16:43)

-Wiem, jestem dziwny, już któraś osoba z kolei mi to mówi. Ale "tylko wariaci są coś warci", jak to mawiają.
- Po Twoim występie mogłem wywnioskować, że lubisz zabawiać widownię.
Zaśmiał się po czym dodał:
-Sztuka i teatr są bardzo interesujące, racja. Też je lubię, choć moje hobby są nieco inne...
Ziewnął i przeciągnął się:
-Moim zamiłowaniem jest nauka. Nie tyle języka, podliczania cyfr, co alchemia. Od bardzo dawna chciałem stworzyć coś, co świetnie się sprzeda.
Zamyślił się po czym dodał:
-I definitywnie walka. Kocham walczyć.